De 27-jarige gitaarvirtuoos Ryan McGarvey is een opvallende naam in bluesland. In 2010 won de uit Albuquerque New Mexico afkomstige nieuwkomer van maar liefst 4000 gitaristen de Ernie Ball-gitaarwedstrijd en veroverde daarmee een plekje op Eric Clapton’s prestigieuze Crossroads Guitar Festival in Chicago. Sindsdien gaat het hard: zijn cd’s verkopen als een tierelier en samen met zijn band geeft hij verpletterend goede optredens tijdens hun extensieve tours door Amerika en Europa. De lovende recensies vliegen hem om de oren, en geheel terecht. Zijn uitmuntende gitaarkunsten, zang en dito songwriterskills zijn een absolute aanrader voor elke bluesrockliefhebber. Ondertussen deelt Ryan regelmatig het podium met coryfeeën als Eric Clapton, Joe Bonamassa en vele anderen en won hij in 2014 de Award als beste gitarist op de Europese Blues Awards. McGarvey is terug in Europa voor een uitgebreide tour en komt zijn nieuwe album ‘The Road Chosen’ promoten. Reden genoeg om nog eens met deze toffe jongeman en geweldige gitarist rond de tafel te gaan zitten voor een gezellige babbel. 

Nu bijna twee jaar geleden, op 3 juni 2013 in de Spirit Of 66 in Verviers, zaten we ook al samen voor een interview. Wat is er veranderd in je muzikale carrière in die twee jaar?

Is het al twee jaar geleden? Ik herinner me dat interview en de foto's nog zeer goed. Muzikaal gaat het zeer goed, we nemen steeds grotere en betere stappen voorwaarts. In deze Europese tour zie je het verschil ook duidelijk. Er is meer publiek bij de optredens en je ziet dat de mensen enthousiast zijn en mijn muziek kennen en waarderen. Met Logan en Sam heb ik ook de band bij me die ik altijd al wilde hebben. Logan is een fantastische drummer en mens, mijn favoriete drummer en Sam is mijn beste vriend en een zeer begaafd muzikant. Het klikt tussen ons, ook buiten de optredens en dat vind ik ook heel belangrijk. Ik heb het gevoel dat alle puzzel stukjes in elkaar aan het passen zijn. We staan niet stil en gaan telkens vooruit. We hebben meer optredens, omdat we op de meeste plaatsen waar we gespeeld hebben mogen terug komen, maar ook omdat er veel nieuwe plaatsen bijkomen.

Ik herinner me nog heel goed juni 2011. Toen kwam je voor de eerste keer naar Europa. Sindsdien kom je elk jaar één of twee keer terug. Kom je graag naar Europa?

Natuurlijk, ik kom heel graag naar Europa. Het vergt heel wat voorbereiding maar ik doe dat graag. Als ik in de USA zit ben ik steeds bezig met de voorbereidingen voor de volgende Europese tour en als ik hier ben is het net andersom, dan ben ik bezig met een tour in mijn thuisland voor te bereiden. We hebben hier in die korte tijd veel heel goede vrienden gemaakt, zodat we er steeds naar uitkijken om deze mensen terug te zien. Die mensen zijn voor ons een tweede familie en geven ons het gevoel dat we hier thuis horen. En elke tour komen er nieuwe goede vrienden bij.

Verleden jaar won je op de Europese Blues Award de Award van beste gitarist. Had je verwacht dat je zo populair was in Europa?

Nee, ik was totaal verrast. Ik had zelfs niet verwacht om genomineerd te zijn. Er zijn zoveel goede gitaristen. Ik vond het een echte eer om deze mooie Award te winnen. Het is toch een enorme blijk van waardering voor je werk.

Een paar maanden geleden verscheen je derde album 'The Road Chosen'. Heeft deze titel een speciale betekenis voor je?

Eigenlijk verschillende betekenissen, maar de belangrijkste twee zijn de volgende. De keuze die ik maak in mijn muzikale loopbaan, namelijk veel optreden (on the road) waarin ik telkens weer tot het uiterste ga om het publiek het beste van mezelf te geven. De tweede betekenis gaat meer over mijn songs. De meeste songs die ik schrijf gaan over persoonlijke ervaringen. Soms kom ik goed uit dat verhaal soms ook niet, maar het is altijd zo waarheids getrouw geschreven.

Je nam 'The Road Chosen' op met Brian Lucey (Black Keys, Artic Monkeys) als producer en Bill Palmer als geluid ingenieur. Dezelfde mensen als bij 'Redefined'. Je bent duidelijk tevreden over hen. Wat betekenen zij voor u en je muziek.

Ja, ik ben heel tevreden over hen. Bill Palmer is zelf een fantastische muzikant en hij heeft een goed oor, voor hoe muziek moet klinken. Hij en ik voelen mijn muziek op dezelfde manier aan. Het is fantastisch om met Bill te mogen werken. Ik vind het een voordeel dat een geluid ingenieur ook muzikant is. Als het werk met Bill klaar is, dan gaat alles naar Brian, hij doet de mastering. Brian werkte al met heel wat grote namen uit de rock wereld. Hij kent zijn job en weet wat hij doet. Het is een eer om met Bill en Brian te mogen samenwerken.

Je werkt duidelijk het liefst in een vertrouwde omgeving, want ook de studio is dezelfde als bij je vorige albums, namelijk The Frogville Studio at Santa Fé.

The Frogville Studio is een grote studio met heel wat mogelijkheden. Bill en Brian zijn er kind aan huis en doen heel wat werk in deze studio. Voor mezelf is het ook gemakkelijk omdat ik in één uur in The Frogville studio ben. Ik ben altijd tevreden geweest met de sound op mijn albums, dus waarom zou ik moeten veranderen.

Je hebt alle songs zelf geschreven. Waar haal je de inspiratie voor je songs?

Zoals ik daarnet al zei komen de woorden in mijn songs uit echte ervaringen of gebeurtenissen. Soms heb je periodes dat je die momenten goed op papier kan zetten en soms gaat dat moeilijker. Maar de laatste tijd vlot dat vrij goed. Op 'The Road Chosen' staan ook oudere songs die ik al jaren geleden geschreven heb, maar waar ik niet tevreden over was. 'Always And Forever' schreef ik toen ik vijftien jaar was. Die tekst heb ik heel dikwijls herschreven, maar ik was er nooit tevreden over. Op een bepaald moment wilde ik het nummer bewaren tot ik een akoestisch album zou uitbrengen. Toen we in de studio waren, kwam plots het gedacht om het nummer toch nog eens met de full band te proberen en alle puzzel stukjes vielen in elkaar. Het klonk zo goed, dat we beslisten om het nummer op 'The Road Chosen' te zetten.

Ik herinner me nog een concert van verleden jaar, waar je zei dat je eindelijk de juiste woorden gevonden had voor deze 'Always And Forever'. Ik denk in Viersen tijdens je akoestisch concert.

Ja, dat kan wel. Ook 'My Heart To You' is een nummer dat al lang geleden geschreven is. Net na een breuk met een meisje. Als je de tekst dadelijk na een breuk schrijft dan overheersen emoties en pijn nog je leven en dan is het moeilijk om de juiste woorden te vinden. Voor mij is het beter als ik er wat tijd laat over heen gaan voordat ik begin te schrijven.

Ben je tevreden van 'The Road Chosen'? Is er een verschil met je vorige albums?

Ja, ik ben heel tevreden. Als je naar mijn optredens luistert dan hoor je een goede vertegenwoordiging van de drie albums. 'Redefined' was meer rock getint en met 'The Road Chosen' ben ik terug meer naar de blues gegaan. Ik ben een blues muzikant die een gezonde dosis rock in zijn muziek legt, maar de basis blijft de blues muziek. 'Goodbye Blues' vind ik daar een heel goed voorbeeld van. Als je de albums 'Forward In Reverse' en 'Redefined' zou mixen denk ik dat je aan de muziek komt die nu op 'The Road Chosen' staat.

Dat zou best kunnen wat je zegt over dat mixen. Maar je hoort toch duidelijk de Ryan McGarvey sound op alle drie de albums.

De albums zijn erg verschillend maar je hoort wel dat het mijn muziek is. Je moet het zo zien, als je in de studio zit om een album op te nemen dan wil je dingen toevoegen of weglaten in je muziek. Dat heeft te maken met je gevoel op dat moment. Eigenlijk is een album een foto of een momentopname van de artiest op dat moment.  Zo is 'The Road Chosen' heel persoonlijk en 'Redefined' veel minder persoonlijk.

'Memphis' is de single uit het album. Waarom dit nummer?

We hebben het nummer getest tijdens onze concerten en het bleek erg goed aan te slaan. We kregen er ook veel positieve reacties op. Het is een nummer van een paar jaar terug. We waren in Memphis en alles wat kon mislopen ging ook mis. We wilden zo vlug mogelijk weg uit Memphis, terug naar huis. De tekst schreef ik in één ruk. De boze sound van de gitaar klinkt echt goed bij deze aanlokkelijke en pakkende song. Het heeft een heel verschillende sound en is een mix van rock met Mississippi Hill country blues. Ik ben heel tevreden met deze song. We spelen het ook steeds als eerste song tijdens onze concerten. Het is een nummer dat het publiek vanaf de eerste noot kan begeesteren.

Jij maakte begin dit jaar deel uit van de van de cruise 'Keeping The Blues alive' van Joe Bonamassa. Hoe geraakte je daar bij betrokken en hoe kijk je op deze ervaring terug?

Het was een fantastische ervaring. De concerten aan boord waren erg goed en het publiek leefde enorm mee. Mijn vriend Joe Bonamassa organiseerde deze cruise en ik ben heel blij dat hij mij meenam, want er waren gegadigden genoeg. De contacten tussen de bands onderling waren ook erg goed en niemand voelde zich groter of beter dan de andere. Elke band ging naar de concerten zien van de andere bands. Er was een geweldige sfeer. Joe Bonamassa was er natuurlijk, maar ook John Hiatt (zijn vrouw is naar alle drie mijn concerten komen kijken), Robert Randolph, Ana popovic, Joanne Shaw Taylor en Robben Ford. Met deze laatste heb ik nog een lang en goed gesprek gehad.

Wegens een afzegging van een band, vroeg men je verleden week op het laatste moment om in te vallen op het grote Ribs & Blues Festival in Raalte? Welk gevoel had je op dat moment?

Sinds we naar Europa komen willen we al op dit festival spelen. Dit jaar was het bijna zover, maar vielen we op het laatste moment af. Maar door een afzegging van een band mochten wij dan toch spelen op Ribs & Blues. Het was een geweldige ervaring. Een nokvolle tent met een heel enthousiaste menigte, men sprak daar van 25.000 mensen. Het is niet het grootste evenement waar ik al speelde, maar wel het grootste publiek waar ik voor optrad. Ik ben heel blij dat we daar mochten optreden. Zo zie je maar dat je ook een dosis geluk moet hebben in je leven om je doelen te kunnen bereiken.

Je optreden op Ribs & Blues is niet ongemerkt gebleven. Ik zag op Facebook dat er een groep opgericht is om jou volgend jaar terug op Ribs & Blues te krijgen.

Echt??? Hier had ik nog niets van gehoord. Dit is een aangename verrassing. Bedankt om het me te vertellen.

Twee jaar geleden heb je van gitaren fabrikant Duesenberg een Duesenberg Lapsteel gekregen waar je regelmatig op speelde. Gebruik je die gitaar nog, want ik zie ze niet meer tijdens je optredens?

Ze ligt thuis en ik speel er nog regelmatig op. Maar voor deze tour hebben we ze thuis gelaten, maar misschien hebben we ze volgend jaar wel terug bij. Thuis heb ik een redelijke collectie gitaren en ik wil ze allemaal van tijd tot tijd bespelen.

Hoeveel gitaren heb je thuis?

Ongeveer veertig.

Verleden jaar was er sprake van een akoestisch album en van een live cd/dvd. Bestaan die plannen nog?

We zijn met zoveel projecten bezig Walter, ook nog met dat akoestisch album en dat live album. We hebben deze tour een optreden in Boedapest. Dat concert wordt gefilmd en opgenomen. Als het resultaat goed is zou het best kunnen dat er een live cd en dvd 'Live At Boedapest' verschijnt in de nabije toekomst. Wat het akoestisch album betreft ben ik er nog niet helemaal uit. Het laatste gedacht is dat ik songs zou opnemen tijdens de tour met de akoestische gitaren die ik mag lenen van mijn vriend Kristof. We zouden dan tijdens onze tour telkens een song opnemen als we op een speciale plaats of in een speciaal gebouw zijn. Logan is een award winnaar producer en Sam is een geluid ingenieur, dat zou dus geen probleem mogen zijn. Maar voorlopig is het nog steeds een idee. Wat ik je wel kan zeggen is dat er vrij vlug een vierde album zal verschijnen. Het is bijna klaar, ik wacht nog op twee goeie nummers en dan kunnen we gaan opnemen. Het zal een blues album worden en drie songs spelen we al tijdens deze Europese tour.

Dit jaar heb je terug Logan Miles Nix bij op drums. Hij is al je vierde drummer sinds 2011. Is Logan de beste drummer voor jou?

Ik denk het wel, hij is zeker mijn favoriete drummer. We verstaan elkaar op elk gebied heel goed. De meeste muzikanten zijn heel emotioneel wanneer je tegen hen zegt dat je iets anders wil dan zij spelen. Logan is anders, hij is heel professioneel en is niet op zijn teen getrapt als je zoiets vraagt. Hij is een heel energieke, krachtige en zeer bekwame drummer. Ik ben heel blij dat hij in mijn band zit.

Bedankt voor het interview. Ik wens je nog veel succes met alles wat je nog gaat doen, te beginnen met je concert straks en ik kijk al vol verwachting uit naar je nieuwe album.

Walter Vanheuckelom